صداش هنوز توى گوشم‏ست، که مى‏گفت «پاشو بیا، احمد!»
 باز مثل خیبر با هم بودیم. همه چیزمان مشترک بود. هدف‌ها‌یى که برامان در نظر گرفته بودند در کمترین زمان تصرف شد. ما هم تثبیتش کردیم. تا این که رسیدیم به مرحله‏ى عبور از دجله و ادامه‏ى عملیات در آن طرف دجله، روى جاده‏ى بصره - العماره.
 ساعت هشت صبح بود. صداى درگیرى یگان‏هاى شمالى به گوش‏مان مى‏رسید. به ما ابلاغ کردند از دجله رد شویم. مهدى و بچه‏هاى لشکرش در محلى بودند به اسم کیسه‏یى. با من تماس گرفت. رفتم پیشش. با هم برنامه ریزى کردیم که کجا باشیم و چطور عمل کنیم.
 ماموریت مهدى این بود که برود آن طرف مستقر شود و شد. من در رفت و آمد بودم. نماز ظهرم را پیش مهدى، روى دژ و در چاله‏ى یک بمب، کنار جاده‏ى اتوبان بصره - العماره خواندم، جایى که مهدى بى‏سیم و تمام زندگى‏اش را برده بود آن جا و عملیات را از همان جا فرماندهى مى‏کرد.
 ناهار را همان جا خوردم. تا عصر پیشش ماندم. برترى نظامى با ما بود. هنوز فشار زیادى از طرف عراق نبود. از طرفى گزارش دادند عراق دارد از سمت بصره نیرو مى‏آورد که آن جبهه را تقویت کند. هوا غبارآلود بود. تانک‌ها‌شان داشتند خودشان را مى‏رساندند به خط براى تک به منطقه‏یى که مهدى تصرف کرده بود.
 از قرارگاه تماس گرفتند گفتند سریع برویم براى جلسه. به مهدى گفتم، گفت «بااین وضع نه، من نیایم بهترست».
 راست مى‏گفت. نمى‏شد بیاید. نیروهاش آن جا بودند. باید مى‏ایستاد مى‏گفت چى کار کنند. همان لحظه یک گروه را فرستاد بروند روى جاده‏ى آسفالت تا بروند پلى را منهدم کنند که عراقى‏ها قرار بود از آن بگذرند. نیروها جلوتر از مهدى بودند و برترى با ما بود. اگر آن پل منفجر مى‏شد و راه بسته، هیچ نیرویى نمى‏توانست از آن سمت بیاید. هر کدام شان هم که مى‏ماندند این طرف، با وجود هور در دو طرف، مجبور مى‏شد بیاید طرف ما و یا تسلیم بشود یا هلاک.
 از مهدى خداحافظى کردم. پیاده آمدم تا ساحل. سوار قایق شدم. در راه مرتب با مهدى تماس گرفتم فهمیدم نیروهایى که رفته‏اند براى انهدام پل شهید شده‏اند و قرارست چند نفر بیایند این ور پل و مواد منفجره ببرند... که خودش یک پروژه‏ى چند ساعته بود. آن‏ها هم حتى شهید شدند.
 یک نگرانى بزرگ توى دلم ریشه دواند. جلسه ساعت پنج و شش عصر تمام شد. مى‏خواستم برگردم. بى سیم چى مهدى تماس گرفت گفت مهدى با من کار دارد.
 گفتم «وصلش کن!»
 مهدى گفت «فشار زیاد شده. خودت را برسان!»
 سریع رفتم آن طرف دجله دیدم عراقى‏ها دور تا دور مهدى را محاصره کرده‏اند. نیروهاى خرازى هم نتوانسته بودند کارى کنند و رانده شده بودند عقب. خیلى از بچه‏ها شهید شده بودند. عراقى‏ها لحظه به لحظه بیشتر مى‏شدند. مواضع خودشان را پس مى‏گرفتند. تانک‏هاى زیادى را آن جا پیاده کرده بودند. آتش تیر مستقیم‏شان یا آتش دیوانه‏ى خمپاره‏ها، هیچ با آن آتش سبک اولیه‏شان قابل قیاس نبود. قرار شد من برگردم بروم آن طرف دجله گزارش بدهم، سر و سامانى هم به کارها و تا تاریک نشده برگردم بیایم پیش مهدى.
 در راه و هر جا که بودم مرتب تماس مى‏گرفتم و دلهره‏ام بیشتر مى‏شد. مهدى یک بار هم نگفت آتش به نفع ماست. کار به جایى کشید که دیگر نیرو هم نمى‏توانست برود آن طرف. یعنى موقعیت ما طورى بود که اگر مى‏آمدند جلو، از سه طرف راه مان را مى‏بستند و اگر تا دجله مى‏آمدند جلوتر مى‏توانستند پشت سر ما را هم ببندند و خطرساز بشوند. شاید یک ساعت و یا یک ساعت و نیم بیشتر طول نکشید که مهدى تماس گرفت گفت «مى‏آیى؟»
 گفتم «با سر.»
 گفت «زودتر!»
 آمدم خودم را رساندم به ساحل دجله دیدم همه چیز متلاشى شده و قایق را آتش زده‏اند. با مهدى تماس گرفتم گفتم «چه خبر شده، مهدى؟»
 نمى‏توانست حرف بزند. وقتى هم زد با همان رمز خودمان زد گفت «این جا آشغال زیادست. نمى‏توانم.»
 از آن طرف هم از قرارگاه مرتب تماس مى‏گرفتند مى‏گفتند«هر طور شده به مهدى بگو بیاید!»
 مهدى مى‏گفت نمى‏تواند. من اصرار کردم. به قرارگاه هم گفتم. گفتند «پس برو خودت برش دار بیاورش!»
 نشد. نتوانستم. وسیله نبود. آتش هم آن قدر زیاد بود که هیچ چاره‏یى جز اصرار برام نماند.
 گفتم «تو را خدا، تو را به جان هر کس دوست دارى! هر جوى هست خودت را بیا برسان به ساحل، بیا این طرف!»
 گفت «پاشو تو بیا، احمد! اگر بیایى، اگر بتوانى بیایى، دیگر براى همیشه پیش هم هستیم.»
 گفتم «این جا، با این آتش، من نمى‏توانم. تو لااقل...»
 گفت «اگر بدانى این جا چه جاى خوبى شده. احمد. پاشو بیا. بچه‏ها این جا خیلى تنها هستند.»

ادامه دارد ....................

رهبر معظم انقلاب: استکبار جهانی بداند ملت ایران "فولاد آبدیده" است

به گزراش سایت حماسه به نقل از سایت ساجد، حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی ، ضمن اعلام اینکه پاسداری از اسلام و پرچم برافراشته شده اسلام در کشور رسالت خطیر و مهم ملت ایران است، خطاب به استکبار جهانی فرمودند : " استکبار جهانی بداند که ملت ایران فولاد آبدیده است و زن و مرد این کشور در کوره‌های حوادث آبدیده شده‌اند."
رهبر معظم انقلاب در اجتماع با شکوه کاروانهای راهیان نور در منطقه عملیاتی دهلاویه افزودند: "یک میلیارد و نیم مسلمان در سراسر جهان به پرچم برافراشته اسلام دراین سرزمین چشم دوخته اند."
ایشان با بیان اینکه عمق راهبردی ملت ما و انقلاب ما در کشورهای اسلامی منطقه، در فلسطین، شمال افریقا، خاورمیانه، اسیای میانه و شبه قاره است بیان داشتند: در طول دوران دفاع مقدس همت ، غیرت و ایمان جوانان مسلمان ایرانی ، تمامی محاسبات استکبار جهانی را از ریشه باطل کرد."
فرمانده کل قوا از منطقه خوزستان به عنوان نقطه‌ای که در آن تمامی محاسبات دشمنان اسلام غلط از آب درآمد یادکرده و افزودند: آمریکا و دیگر پشتیبانان صدام و عناصر اردوگاه استکبار ، محاسبات دیگری کرده بودند ، اما همت و غیرت جوانان مسلمان از سراسر کشور و حمیت و ایمان مرد و زن این سرزمین محاسبات آنان را از ریشه باطل کرد.
رهبر معظم انقلاب با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای هشت سال دوران دفاع مقدس ، از شهید چمران به عنوان یکی از نمونه‌های برجسته این شهدا یاد کردند و فرمودند : شهدا این کشور را بیمه کردند.
ایشان در بخش دیگری از سخنانشان به مسوولان کشور توصیه کردند : قدر این ملت را بدانید و با همه وجود برای مردم کار کنید.
ایشان با اشاره به پیوند و همبستگی میان ملت و مسوولان ، این پیوند را " ارزشمند " توصیف و خاطر نشان کردند : این دولت ، دولت کار و دولت خدمت است . ملت هم همین را می‌خواهد که مردانی آستین‌ها را بالا بزنند و کمر خدمت به مردم ببندند.
حضرت آیت الله خامنه‌ای لزوم تداوم تلاشهای مجدانه ، دلسوزانه و مدبرانه برای خدمت به مردم همه استانهای کشور بویژه استان خوزستان را مورد تاکید قرار دادند.
رهبر معظم انقلاب در پایان فرمایشاتشان به زبان عربی سخن گفتند که اخبار تکمیلی متعاقبا اعلام خواهد شد.