انتظار فرج

 یکى از وظایف مهم مردم در عصر غیبت، انتظار فرج است . رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «افضل اعمال امتى انتظار الفرج (7) ; با فضیلت‏ترین اعمال امت من، انتظار فرج است .» امام صادق علیه السلام فرمود: «اقرب ما یکون العباد من الله جل ذکره و ارضى ما یکون عنهم اذا افتقدوا حجة الله جل و عز و لم یظهر لهم و لم یعلموا مکانه و هم فى ذلک یعلمون انه لم تبطل حجة الله جل ذکره و لا میثاقه، فعندها فتوقعوا الفرج صباحا و مساء (8) ; زمانى بندگان به خداى بزرگ نزدیک ترند و خدا از ایشان راضى‏تر است که حجت‏خداى متعال از میان آنان ناپدید گردد و ظاهر نشود و آنان جایش را [هم] ندانند . با این همه بدانند که حجت و میثاق خدا باطل نشده است . در آن زمان، هر صبح و شام چشم انتظار فرج باشید .» آنچه در روایات مربوط به انتظار فرج حضرت ولى عصر علیه السلام بسیار به آن پرداخته شده، مساله صبر در این انتظار و پاداش صابران در این دوران است . در ذیل به چند نمونه از این روایات اشاره مى‏شود . الف: امام صادق علیه السلام به نقل از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: «سیاتى قوم من بعدکم، الرجل الواحد منهم له اجر خمسین منکم، قالوا: یا رسول الله! نحن کنامعک ببدر و احد و حنین و نزل فینا القرآن؟ فقال: انکم لو تحملوا لما حملوا لم تصبروا صبرهم (9) ; پس از شما کسانى بیایند که یک نفر از ایشان پاداش پنجاه نفر از شما را داشته باشد [ . اصحاب] گفتند: اى رسول خدا صلى الله علیه و آله! ما در جنگ بدر و احد و حنین با تو بودیم و درباره ما آیه نازل شده است؟ پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: اگر آنچه [از حوادث ایام] به ایشان مى‏رسد، به شما رسد، صبر آنان را ندارید .» ب: پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: «انتظار الفرج بالصبر عبادة (10) ;» انتظار فرج با صبر، عبادت است .» ج: امام رضا علیه السلام فرمود: «ما احسن الصبر و انتظار فرج (11) ; چه نیکوست‏شکیبائى و انتظار فرج .» د: امام حسین علیه السلام فرمود: «له غیبة یرتد فیها اقوام و یثبت فیها على الدین آخرون، فیؤذون و یقال لهم: «متى هذا الوعد ان کنتم صادقین‏» اما ان الصابر فى غیبته على الاذى و التکذیب بمنزلة المجاهد بالسیف بین یدى رسول الله (12) ; براى او [مهدى] غیبتى است که اقوامى در آن از دین خارج شوند و گروهى بر دین ثابت قدم بمانند و آزار و اذیت مى‏کشند و به آن‏ها گفته مى‏شود: این وعده [ظهور] چه وقت عملى مى‏شود، اگر راست مى‏گویید؟ بى‏تردید صبر کننده در زمان غیبت در برابر آزار و تکذیب [مخالفان]، به منزله جهاد کننده با شمشیر در رکاب رسول خدا صلى الله علیه و آله است .»